در مورد تاريخ مصرف لنز زياد بايد تکرار کنيم تا همه مصرف کنندگان لنز باخبر شوند:

در مورد تاريخ مصرف لنز زياد بايد تکرار کنيم تا همه مصرف کنندگان لنز باخبر شوند:
تاريخ مصرف درج شده روی بسته بندی آخرين تاريخ مجاز برای مصرف است، يعنی در آن تاريخ لنز را بايد دور بياندازيم حتی اگر هنوز بسته بندی آن به قول معروف آکبند باشد. اگر بسته بندی لنز از آک خارج شده باشد، تاريخ مصرف عوض می شود و بستگی به نوع لنز دارد. برای لنزهای امروزی که اکثراً يکماهه هستند، تاريخ دور انداختن لنز يکماه بعد از باز کردن لنز است و هيچ ربطی هم به مقدار مصرف لنز ندارد.

اينکه اگر با فلان لنز بخوابی يکماهه است ولی اگر نخوابی تا سه ماه هم قابل مصرف است، حرف بی اساسی است که مخصوص گروه های خاصی از تجويز کنندگان است:

ب) گروهی که جز حرفهای توزيع کنندگان لنز، مرجعی برای خود متصور نيستند

ج) گروهی که فکر می کنند همه مردم فقيرند و به همه بايد روش مخاطره آميز ولی ارزان را ياد داد

د) گروهی که هنوز راهی برای بيان کردن زمان صحيح مصرف لنز ندارند

اميدوارم روزی همه جزو گروه الف باشيم !!!

عمداً گروه الف را گذاشتم برای آخر!!!!

اين کاری است که گروه الف می کند: در هنگام تحويل دادن لنز به مصرف کننده، تاريخ انقضای مصرف را که روی قوطی يا روی بليستر (بسته بندی تکی لنز) درج شده، به او نشان می دهد؛ سپس لنز را در حضور او باز می کند (حداقل يک جفت را)؛ تاريخ دور انداختن لنزی که باز کرده را روی بسته بندی آن لنز و محلول لنز و حتی جا لنزی می نويسد و به مصرف کننده می گويد: اگر واقعاً برای چشمتان بيشتر از جيبتان ارزش قايل هستيد اين تاريخی است که لنزتان را دور خواهيد انداخت. ولی اگر فکر می کنيد با صرفه به تعويق انداختن تاريخ دور انداختن لنز، صرفه جويی می کنيد، ميل شما است و مورد تاييد من نيست. شما از خيلی ها خواهيد شنيد که لنز يک ماهه را تا سه ماه يا سه سال يا سی سال يا سيصد سال مصرف می کنند (گروه الف شوخی را حتماً چاشنی کار می کنند)، ولی با اينکارشان خود را به خطر می اندازند. شما هم اگر اهل ريسک هستی حتماً از روش آنها استفاده کن تا صرفه جويی کنی ولی اگر مثل من اهل احتياط هستی در تاريخی که نوشته ام، لنزت را دور بيانداز، حتی اگر اصلاً استفاده اش نکرده باشی، در غير اينصورت عزيز جان، هر چی ديدی از چشم خودت ديدی. نگی من نگقتم اين لنزها يکماهه هستند ها!

شخصاً، فکر می کنم اين روش مودبانه تر و عادلانه تر و عاقلانه تر از روشهای ب و جيم و دال است.

مودبانه تر است چون مصرف کننده را صغير فرض نکرده ايد که به جای او تصميم به فقير بودنش بگيريد

عادلانه تر است چون به او واقعيت ها را گفته ايد و پولی که می گيريد را حرام نکرده ايد

عاقلانه تر است چون اولاً سلامتی چشم ها را تضمين کرده ايد،

دوماً خودتان تعجب خواهيد کرد که تعداد زيادی از مردم حرفتان را قبول خواهند کرد و هر ماه از خودتان لنز خواهند گرفت و خواهند ديد که چقدر با اين روش آسوده ترند.

فقر اکثراً ناشی از اين است که مثل فقيرها فکر می کنيم يا همه را فقير تصوّر می کنيم (با کمال احترام به آنهايی که واقعاًٌ فقير هستند).