اگر بخش مهمی از فعاليتهای شما مرتبط با تجويز کنتاکت لنزهای نرم است،
بدون شک آسايش و منفعت شما در آسايش هر چه بيشتر مصرف کنندگان لنز خلاصه می شود.

مطلبی که خواهيد خواند، هيچ کالايی را معرفی نمی کند. نکاتی را خواهيد يافت که رضايت بيش از پيش بيماران شما را بدنبال خواهد داشت و در نتيجه به بهبود کمی و کيفی کار مطب شما کمک خواهد کرد.

قبل از خواندن اين مطلب کوتاه، سعی کنيد به چند سوال زير جواب دهيد (در صورت امکان جوابها را برای خودتان يادداشت کنيد و در طول خواندن اين مطلب، عددها را مرور کنيد). ضرورتی ندارد پاسخ ها و اعداد دقيق را بدانيد ولی سعی کنيد حداقل بطور تقريبی اعداد را مجسم کنيد و يا اعداد فرضی را روی کاغذ ثبت کنيد.


1) چند سال است که در محل فعلی حضور داريد؟
2) چند سال است که در تجويز کنتاکت لنز فعال هستيد؟
3) در سال جمعاً چند عدد لنز فيت می کنيد؟
4) تعداد افرادی که برای اولين بار برای تهيه کردن لنز به شما مراجعه می کنند، در سال چند نفر است؟
5) هر سال چند نفر از بيماران لنزی قبلی خود را از دست می دهيد؟
6) تعداد کل افرادی که قبلاً از شما لنز تهيه می کردند و ديگر برای لنز مراجعه نمی کنند، چند نفر است؟
7) اگر تمامی پرونده های کنتاکت لنزی که در اين سالهای گرانقدر فعاليتتان جمع کرده ايد، هم اکنون فعال بودند، چه اتفاقی می افتاد؟
8) واقعاً چرا درصد زيادی از بيماران کنتاکت لنزی، بعد از مدتی ناپديد می شوند؟
9) راه حل چيست؟

در بسياری موارد، به فکر بدست آوردن مراجعين جديد هستيم در حاليکه نگاه داشتن مراجعين قديمی کم هزينه تر و زيباتر است.

بموجب گزارش موسسه Vision Trak در سال 2001، تجويز کنندگان لنز در انگلستان تا کنون 2.1 (دو و يکدهم) مليون نفر از بيماران لنزی خود را از دست داده اند! اين رقم برابر 60 % کل مصرف کنندگان فعلی لنز انگلستان است. در آمريکا اين آمار در حدود 10 الی 16 ميليون نفر است! البته بعضی از اين افراد بعدها مجدداً به مصرف لنز روی می آورند، خصوصاً اگر با فردی مواجه شوند که بخوبی قادر به ترغيب بيمار به مصرف مجدد لنز باشد. با اين وجود در آمريکا حداقل 10% مصرف کنندگان لنز، برای هميشه با لنز "قهر کرده اند" و هرگز حاضر به آشتی نخواهند بود. اضافه بر 10% فوق الذکر، 30 الی 50 % افراد بطور موقت مصرف لنز را متوقف کرده اند و حداقل نيمی از اين افراد، به مدت بيش از دو سال مصرف لنز را آغاز نخواهند کرد.

برای پاسخ دادن به سوال هشت، به آمار زير مراجعه فرماييد. عمده ترين مشکل کسانيکه از مصرف لنز منصرف می شوند عبارتند از:
1) ناراحت بودن لنز در چشم (25%)
2) راحت نبودن روشهای مصرف و نگهداری لنز (20%)
3) احساس خشکی در چشم(16%)
و نهايتاً
4) قرمز شدن چشم (10%)
اين آمار در تمامی تحقيقات کمابيش یکسان است و عموماً در طب امروزی، قابل پيشگيری هستند. درصد کسانی که به علت مسايل مالی، مصرف لنز را ترک می کنند، بسيار کمتر از موارد قابل پيشگيری است چرا که معمولاً کسانی اقدام به مصرف لنز می کنند که موانع مالی را پشت سر گذاشته اند.

و اما راه حل چيست؟
مقالات متعددی در اختيار داريم که ثابت می کنند چند عامل اصلی زير باعث ناراحتی های فوق الذکر و از دست رفتن بيماران شما می شوند:
1) استفاده از لنزهای هيدروژل کم آب (حتی برای مصرف روزانه)، باعث بروز اختلال جدی در تنفس قرنيه و فعال شدن متابوليسم بی هوازی و نهايتاً اسيدوز قرنيه می شود.
2) تبخير تدريجی آب از لنزهای هايدروژل که در لنزهای کهنه باعث احساس خشکی چشم و در عين حال کمبود اکسيژن می شود (ميزان اين تبخير در بعضی لنزها تا 5.8% در ماه است و به پارامترهای متعدد ساختمانی لنز بستگی دارد).
3) ازهمان دقيقه اول مصرف لنز، رسوبات پروتئينی روی لنز شکل می گيرند و هيچکدام از روشهای موجود شستشوی لنز قادر به پاک کردن کامل اين رسوبها نيستند. رسوبهای باقیمانده روی لنز ظرف يکماه فاسد می شوند و باعث واکنشهای ايمنی در قرنيه و در حالت پيشرفته باعث Giant Pupillary Conjunctivitis می شوند. همين رسوبها عمده ترين عامل احساس خشکی چشم هستند.
4) سطح لنزهای کهنه علاوه بر رسوب داشتن و آلوده بودن، اختلالات فيزيکی نيز دارد که حاصل آن شدت پيدا کردن چسبندگی رسوبات به لنز و تجمع ميکروبهای ساکن در رسوبات است.

تا زمانيکه محلولها و قرصهای جرم گير، قادر به پاک کردن 100% رسوبات و آلودگيها نيستند و تا زمانيکه سطح لنزها بطور اجتناب ناپذير آسيب پذير هستند، تنها يک راه برای جلوگيری از ازدست رفتن بيماران لنزی شما وجود دارد: دور انداختن لنزهای کهنه و استفاده از لنزهای تازه. به عبارت ديگر تنها راه موجود، استفاده از لنزهای معروف به Extended Wear ولی به صورت Daily Wear است. مشکلی که در استفاده از لنزهای EW خواهيد داشت، طول عمر کمتر آنهاست. پس دو راه بيشتر وجود ندارد:
1) تجويز کردن لنزهای کم آب سنتی:
مزايای اين روش: اين لنزها بادوام هستند.
معايب اين روش:
مانع از رسيدن اکسيژن مورد نياز به قرنيه هستند و متابوليسم قرنيه را مختل می کنند،
رسوبات نامرئی روی آنها با اولين بار مصرف، شکل می گيرند و هرگز بطور کامل پاک نمی شوند. اين رسوبات، طرف يکماه از تاريخ اولين مصرف، فاسد شده و باعث واکنشهای ايمنی در قرنيه می گردند.
نگهداری طولانی مدت اين لنزها باعث کهنه شدن سطح لنز، چه از نظر رسوبات و چه از نظر خراشيدگيها و خرابيهای سطحی لنز می شود و اين موضوع باعث تشديد معايب قبلی می گردد.
2) تجويز کردن لنزهای هايدروژل پرآب حتی برای مصرف DW:
معايب اين روش: طول عمر مفيد اين لنزها کمتر از لنزهای کم آب است
مزايای اين روش:
اکسيژن بيشتری به چشم می رسد و متابوليسم قرنيه در شرايط مطلوبتری قرار می گيرد،
با سالم ماندن پيوندهای بين سلولهای اپی تليال قرنيه (که حاصل از برقرار ماندن متابوليسم صحيح قرنيه است)، سد اپی تليال قرنيه در برابر ميکروبها، برقرار می ماند،
در اثر تعويض لنز، رسوبات لنز و آسيب ديدگيهای موجود در سطح لنز، بطور کلی مرتفع می شوند و بهداشت و آسايش بيشتری برای مصرف کننده لنز حاصل می گردد،

نکته جالب توجه اينکه، با پيشرفتهای بدست آمده در تکنولوژی توليد لنز، برای ارتقا دادن سطح بهداشت چشم و آسايش مصرف کنندگان لنز، هزينه چندانی هم لازم نيست. آنچه ضروری است، ميل واقعی شما به بکارگيری امکانات جديد و علاقمندی وافر شما به ارائه خدمات پيشرفته تر به جامعه است.


Contact Lens Spectrum,
August 2002
Preventing Contact Lens Dropouts
Addressing issues of discomfort, inconvenience and dryness may keep more patients in contact lens wear.
DESMOND FONN, DIP. OPTOM, M. OPTOM, FAAO